Натаніэль Готарн
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ната́ніэль Го́тарн (анг.: Nathaniel Hawthorne, нар. 4 ліпеня 1804, Сейлем — 19 мая 1864, Плімут) — адзін з самых выбітных амерыканскіх літаратараў ХІХ стагоддзя.
Натаніэль Готарн | |
---|---|
Nathaniel Hawthorne | |
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | англ.: Nathaniel Hathorne |
Псеўданімы | Monsieur de l’Aubépine |
Дата нараджэння | 4 ліпеня 1804(1804-07-04)[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 19 мая 1864(1864-05-19)[1][2][…] (59 гадоў) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | ЗША |
Бацька | Nathaniel Hathorne[d][4] |
Маці | Elizabeth Clarke Hathorne[d][5] |
Жонка | Sophia Hawthorne[d] |
Дзеці | Julian Hawthorne[d] і Mother Mary Alphonsa[d] |
Альма-матар |
|
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | пісьменнік |
Кірунак | рамантызм |
Жанр | апавяданне, навэла, раман |
Мова твораў | англійская |
Дэбют | раман «Фэншо» |
Грамадская дзейнасць | |
Партыя | |
Член у | |
Подпіс | |
Творы на сайце Lib.ru | |
Творы ў Вікікрыніцах | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Цытаты ў Вікіцытатніку |
Скіраваная на рэлігію творчасць Готарна апісвае праблематыку першароднага граха, жыцця людзей які перамагаюць канфлікты віны і прабачэння. Некаторыя даследчыкі гавораць пра існаванне «комплексу граху». Сам Готарн тлумачыць сваю творчасць, а асабліва зацікаўленасць маральнымі дылемамі, патрэбай кампенсацыі сумнай вядомасці Салему і прыняцце адказнасці за злачынствы здзейсненыя пурытанскім насельніцтвам горада, якое ў канцы XVI стагоддзя правяло некалькі «судоў над ведзьмамі». Натаніэль Гортан і Эдгар Алан По лічацца найлепшымі знаўцамі цёмных бакоў чалавечай псіхікі ў амерыканскай літаратуры.