Малака (горад)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Малака (яванск.: بندر ملاک, кіт.: 马六甲 市, піньінь: ma liu jia shi, таміл.: மலாக்கா மாநகரம், раней вядомая як Ката Малака — сталіца малазійскага штата Малака. Насельніцтва горада складала 484,885 ў 2010 годзе[1]. Гэта адзін з найстарэйшых малайзійскіх гарадоў у Малакскім праліве, які стаў паспяховым перавалачным пунктам у эпоху Малакскага султанату. Сучасны горад быў заснаваны суматрыйскім князем Парамешварай, які ўцёк з Малайскага паўвострава, калі Шрывіджая напала на Маджапахіт. Пасля стварэння Малакскага султаната, на яе была звернута ўвага трэйдараў з краін Блізкага Усходу, Паўднёвай і Усходняй Азіі, а таксама партугальцамі, якія прэтэндавалі на дамінаванне на гандлёвых шляхах у Азіі. Пасля заваявання Малакі партугальцамі, горад стаў месцам канфлікту, калі султанат Ачэх і Джахор паспрабавалі ўзяць горад пад кантроль ад партугальцаў.
Горад
| ||||||||||||||||||||||||||
Ачэх значна аслаб пасля шэрагу войнаў за гэтыя тэрыторыі, у той час як Джахор пашырыў свой уплыў на тэрыторыі, раней страчаную Ачэх на Суматры, таму яны ўступілі ў супрацоўніцтва з галандцамі, якія прыбылі, каб усталяваць панаванне над Явай і Малукскімі астравамі. Аднак з-за ўнутранай барацьбы імперыя аказалася падзеленай. У 1641 годзе Малакай авалодалі галандцы, а ў 1795 годзе ім на змену прыйшлі англічане. У складзе Брытанскай імперыі горад пачаў расці. Развіццё і росквіт былі, аднак, спынены з прыходам японцаў падчас Другой сусветнай вайны, многія з жыхароў горада былі вымушаны пабудаваць чыгунку смерці ў Бірме. Пасля вайны, горад быў вернуты Брытаніі і заставаўся сталіцай Малакі, што працягвалася да ўтварэння Малайзіі ў 1963 годзе, а ў 2008 годзе ён быў уключаны ў спіс сусветнай спадчыны ЮНЕСКА ў Малайзіі[2].