Вінланд
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ві́нланд, Вінла́ндыя (ісл.: Vínland, нарв.: і шведск.: Vinland) — назва тэрыторыі Паўночнай Амерыкі, дадзенае ісландскім вікінгам Лейфам Эрыксанам прыкладна ў 986 годзе. У 1960 годзе ў мястэчку Л’Анс-о-Медаўз на востраве Ньюфаўндленд было выяўлена археалагічнае сведчанне ранняга паселішча вікінгаў. У наш час гэта тэрыторыя адносіцца да канадскай правінцыі Ньюфаўндленд і Лабрадор. Хоць даследаванне вікінгамі тэрыторыі Паўночнай Амерыкі задаўга да падарожжаў Хрыстафора Калумба лічыцца канчаткова даказаным фактам, дакладнае месца іх паселішча дагэтуль з'яўляецца прадметам навуковай спрэчкі. Трэба прызнаць, што вікінгі не рабілі адрознення паміж даследаваннем і пасяленнем у Грэнландыі і Вінландзе і аналагічным даследаваннем Ісландыі. Гэта было проста працягам іх радзімы, і паняцце іншага свету з'явілася толькі пасля сустрэчы з мясцовымі плямёнамі, якія значна адрозніваліся ад ірландскіх манахаў у Ісландыі.
У наш час сярод навукоўцаў дасягнута згода, што вікінгі сярод еўрапейцаў сапраўды першымі адкрылі Паўночную Амерыку, хоць гэты кантынент на працягу больш чым 11 000 гадоў да гэтага засялялі карэнныя народы, акрамя таго, першы генетычны кантакт паміж еўрапейцамі і жыхарамі Паўночнай Амерыкі адбыўся таксама дзякуючы вікінгам, якія прывезлі амерындскую жанчыну ў Ісландыю на мяжы першага і другога тысячагоддзяў, і чый генатып дагэтуль прасочваецца ў гэтай краіне[1].