Валейбол
From Wikipedia, the free encyclopedia
Валейбол (англ.: volleyball ад volley — «залп», «удар з лёту», і ball — «мяч») — від спорта, камандная спартыўная гульня, падчас якой дзве каманды спаборнічаюць на адмысловай пляцоўцы, падзеленай сеткай, імкнучыся накіраваць мяч на бок суперніка такім чынам, каб ён прызямліўся на пляцоўцы суперніка (дабіць да падлогі), альбо гулец абаранялай каманды дапусціў памылку. Пры гэтым для арганізацыі нападу гульцам адной каманды дазваляецца не больш трох дотыкаў мяча запар (у дадатак да дотыку на блоку).
Цэнтральны орган валейбола як міжнароднага выгляду спорту, вызначальны збор правіл FIVB (англ.) — Міжнародная валейбольная федэрацыя. Валейбол — алімпійскі від спорту з 1964 г..[1]
Валейбол — некантактны, камбінацыйны від спорту, дзе кожны гулец мае строгую спецыялізацыю на пляцоўцы. Найважнымі якасцямі для гульцоў у валейбол з'яўляюцца прыгучасць для магчымасці высока падняцца над сеткай, рэакцыя, каардынацыя, фізічная сіла для эфектыўнага стварэння атакуючых удараў.
Для аматараў валейбола — распаўсюджаная забаўка і спосаб адпачынку дзякуючы простасці правіл і даступнасці інвентара.
Існуюць шматлікія варыянты валейбола, якія адгалінаваліся ад асноўнага віда — пляжны валейбол (алімпійскі від з 1996 г.), міні-валейбол, піянербол.[2]