Бенгт Самуэльсан
From Wikipedia, the free encyclopedia
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Самуэльсан.
Бенгт Інгемар Самуэльсан (шведск.: Bengt Ingemar Samuelsson, нар. 21 мая 1934, Хальмстад, Швецыя) — шведскі біяхімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне ў 1982 годзе «за адкрыцці, якія датычацца простагландзінаў і блізкіх да іх біялагічна актыўных рэчываў» з Сунэ Бергстрэмам і Джонам Вейнам.
Хуткія факты Бенгт Інгемар Самуэльсан, Дата нараджэння ...
Бенгт Інгемар Самуэльсан | |
---|---|
шведск.: Bengt Ingemar Samuelsson | |
Дата нараджэння | 21 мая 1934(1934-05-21)[1][2][…] (90 гадоў) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | біяхімік, выкладчык універсітэта, хімік, урач |
Навуковая сфера | біяхімія[3], медыцына[3] і medicinal chemistry[d][3] |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Сунэ Бергстрэм |
Член у | |
Узнагароды |
прэмія Альберта Ласкера за фундаментальныя медыцынскія даследаванні (1977) прэмія Луізы Грос-Хорвіц (1975) Rosenstiel Award[d] (1980) прэмія Генрыха Віланда[d] (1981) медаль сэра Ханса Крэбса[d] (1998) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (28 чэрвеня 1990) ганаровы доктар Мадрыдскага ўніверсітэта Камплутэнсэ[d] (1991) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Закрыць