Арфа
From Wikipedia, the free encyclopedia
А́рфа, або гарфа — шчыпковы струнны музычны інструмент.
Арфа | |
---|---|
Класіфікацыя |
|
Дыяпазон |
Дыяпазон сучаснай педальнай арфы |
Роднасныя інструменты |
|
Музыканты | Спіс арфістаў |
Арфа на вікісховішчы |
Мае форму трохвугольніка, складаецца з рэзананснага корпусу-скрыні даўжынёй прыблізна ў 1 метр, які пашыраецца дадолу; ранейшая яго форма была чатырохвугольная, цяперашняя — закругленая з аднаго боку; ён забяспечаны плоскай дэкай, зробленай звычайна з кляновага дрэва, пасярэдзіне якой уздоўж корпусу прымацоўваюць вузкую і тонкую рэйку з цвёрдага дрэва, у якой прабіты адтуліны для пранізвання жыльных струн; з верхняй часткі (вялікага грыфа), змеяпадобна выгнутай, якая прымацавана да вяршыні корпуса і ўтварае з ім востры вугал; да гэтай часткі прымацаваны шыпы для мацавання струн і іх наладжвання; з пярэдняга бруса ў форме калоны, які прызначаны для супраціўлення сіле нацягнутых паміж грыфам і рэзанансным корпусам струн.
На арфе нацягнуты струны толькі для здабывання гукаў дыятанічнай гамы, бо арфы раней мелі значны гукавы аб’ём (пяць актаў) і месца для струн поўнай храматычнай гамы неставала. Таму на арфе без педалі можна сыграць толькі адну гаму. Для храматычнага павышэння ў ранейшыя часы трэба было ўкарочваць струны прыцісканнем пальцамі да грыфа; пазней прыціскаць струны да грыфа сталі з дапамогай адмысловых кручкоў. Такія арфы аказаліся вельмі няёмкімі для выканаўцаў; гэтыя недахопы ў значнай ступені выпраўлены механізмам на педалях, вынайдзеным Якабам Хохбрукерам у 1720 годзе. Майстар прымайстраваў да арфы сем педаль, якія дзейнічалі на прывадах праз пустую прастору бруса, якія праходзілі да грыфа і прыводзілі кручкі ў стан прыціскання струн, што давала па ўсім аб’ёме арфы храматычнае павышэнне гуку.