Ібн Хальдун
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ібн Хальдун (араб. ابن خلدون) , Абдурахман Абу Зэйд ібн Мухамад; Валі ад-дзін Абд ар-Рахман ібн Мухамад; па мянушцы Хадрамі і Эшбілі, Севільскі; 27 мая 1332, Туніс — 17 сакавіка 1406, Каір; 732—808 гг. хіджры) — арабскі мусульманскі філосаф, гісторык, сацыяльны мысляр[3].
Хуткія факты Абдуррахман ібн Мухамад ібн Хальдун аль-Хадрамі, Дата нараджэння ...
Абдуррахман ібн Мухамад ібн Хальдун аль-Хадрамі | |
---|---|
араб. عبد الرحمن بن محمد بن خلدون الحضرمي | |
| |
Дата нараджэння | 27 мая 1332[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 17 сакавіка 1406 (73 гады) |
Месца смерці | |
Род дзейнасці | антраполаг, гісторык, суддзя, аўтабіёграф, сацыёлаг, эканаміст, філосаф, палітык, пісьменнік, паэт |
Навуковая сфера | эканоміка, сацыялогія, філасофія, антрапалогія і палітык |
Альма-матар | |
Вядомы як | Ібн Хальдун |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Закрыць