Пітэр Зээман
From Wikipedia, the free encyclopedia
Пітэр Зээман (па-нідэрляндзку: Pieter Zeeman; 25 траўня 1865, Зонэмар, Нідэрлянды — 9 кастрычніка 1943, Амстэрдам) — нідэрляндзкі фізык, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі ў галіне фізыцы (1902), разам з Гэндрыкам Лёрэнцам, «за выдатныя заслугі ў дасьледаваньнях ўплыву магнэтызму на радыяцыйныя зьявы». Сябра Нідэрляндскай АН[9]
Хуткія факты Дата нараджэньня, Месца нараджэньня ...
Пітэр Зээман | |
па-нідэрляндзку: Pieter Zeeman | |
Дата нараджэньня | 25 траўня 1865(1865-05-25)[1][2][3][…] |
---|---|
Месца нараджэньня | |
Дата сьмерці | 9 кастрычніка 1943(1943-10-09)[5][1][2][…] (78 гадоў) |
Месца сьмерці | |
Месца пахаваньня | |
Месца вучобы | Лейдэнскі ўнівэрсытэт |
Занятак | фізык, прафэсар унівэрсытэту, фатограф |
Навуковая сфэра | фізыка |
Месца працы | |
Навуковы кіраўнік | Хэйкэ Камэрлінг-Онэс[d] |
Узнагароды | Нобэлеўская прэмія ў галіне фізыкі (1902) |
Закрыць