Оноре де Бальзак (франц. Honoré de Balzac; 20 май 1799 йыл — 18 август 1850 йыл) — француз яҙыусыһы, Европа әҙәбиәтендә реализмға нигеҙ һалыусыларҙың береһе.
Ҡыҫҡа факттар Зат, Гражданлыҡ ...
Оноре де Бальзак |
франц. Honoré de Balzac |
|
|
Зат |
ир-ат[1][2][3][…] |
Гражданлыҡ |
Франция[4] |
Псевдоним |
Horace de Saint-Aubin[5], Lord R’Hoone, Viellerglé һәм Saint Aubin[5] |
Тыуған көнө |
20 май 1799({{padleft:1799|4|0}}-{{padleft:5|2|0}}-{{padleft:20|2|0}})[6][3][7][…] |
Тыуған урыны |
Тур[d], Первая Французская республика[d][2][8][9][…] |
Вафат булған көнө |
18 август 1850({{padleft:1850|4|0}}-{{padleft:8|2|0}}-{{padleft:18|2|0}})[10][3][7][…] (51 йәш) |
Вафат булған урыны |
Париж, Вторая французская республика[d][2][8][9][…] |
Үлем төрө |
тәбиғи үлем[d] |
Үлем сәбәбе |
гангрена[d] |
Ерләнгән урыны |
Пер-Лашез[d][11] Grave of Balzac and Ewelina Hańska[d] |
|
Атаһы |
Bernard-François Balzac[d] |
Әсәһе |
Anne-Charlotte-Laure Sallambier[d] |
Бер туғандары |
Laure Surville[d] |
Хәләл ефете |
Эвелина Ганская[d][12][4] |
Внебрачный партнёр |
Олимпия Пелисье[d], Maria du Fresnay[d], Caroline Marbouty[d], Laure de Berny[d][13] һәм Claire de Maillé de La Tour-Landry[d] |
Балалары |
Marie-Caroline Du Fresnay[d] |
Туған тел |
Француз теле |
Яҙма әҫәрҙәр теле |
Француз теле |
Һөнәр төрө |
романист, әҙәби тәнҡитсе, яҙыусы, прозаик, журналист, художественный критик, эссеист, драматург-режиссёр, нәшерсе |
Эшмәкәрлек төрө |
французская литература[d][5], Журналистика[5] һәм литературная критика[d][5] |
Биләгән вазифаһы |
председатель Общества французских писателей[d][14] |
Уҡыу йорто |
Париж университеты Лицей Карла Великого[d] юридический факультет Парижского университета[d] |
Ғилми дәрәжә |
бакалавр права[d] (4 ғинуар 1819) |
Кемдә уҡыған |
Франсуа Гизо[d], Абель-Франсуа Вильмен[d] һәм Виктор Кузен[d] |
Последние слова |
Appelez Bianchon ! Seul Bianchon peut me sauver ! |
Сәнғәт йүнәлеше |
реализм[d] |
Йоғонто яһаусы |
Скотт Вальтер һәм Жорж-Луи Леклерк де Бюффон[d] |
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре |
|
Хеҙмәттәре тупланмаһы |
Милли сәнғәт галереяһы[d], Geldersch Landschap en Kasteelen[d][15][16] һәм Городской музей[d][17] |
Писал для |
Revue des Deux Mondes[d], La Presse[d], Le Constitutionnel[d] һәм Le Siècle[d] |
Авторлыҡ хоҡуҡтары статусы |
авторлыҡ хоҡуҡтарының ғәмәлдә булыу ваҡыты үткән[d] |
Досье в |
Швейцария башҡарыу сәнғәте архивы[d][18] |
Авторҙың Викимилектәге ҡалыбы |
Honoré de Balzac |
Оноре де Бальзак Викимилектә |
Ябырға
Бальзактың иң ҙур әҫәрҙәренең береһе — яҙыусы йәшәгән дәүерҙәге француз йәмғиәте тормошо күренештәрен һүрәтләүсе «Кешелек комедияһы» романдар һәм повестар серияһы. Бальзактың ижады Европала ҙур популярлыҡ яулай һәм үҙе тере саҡта уҡ уға XIX быуаттың иң бөйөк прозаиктарының береһе тигән дан килтерә. Бальзактың әҫәрҙәре Чарльз Диккенс, Фёдор Достоевский, Эмиль Золя, Уильям Фолкнер кеүек һәм башҡа эре яҙыусыларҙың ижадына йоғонто яһай.